اسلام با تنبلی و سستی به شدت مخالف است و روایات بسیاری در خصوص تلاش و کار و خدمت از ائمه معصومین علیهم السلام وارد شده است. هر قدر انسان بدن خود را به تنبلی و عدم تلاش و کوشش عادت دهد بدن نیز به همان نسبت سست و بی حال می شود و در برابر سختی ها و تغییرات احتمالی مقاومت نشان می دهد.
تنبلی یا سستی در کار یعنی انجام ندادن یا عقب انداختن مسئولیتها و کارهای واگذار شده به فرد است. تنبلی در کار عواقب بسیار خطرناکی برای فرد و جامعه در پی دارد.
طبق پژوهشهای انجام شده متوسط ساعت کار مفید ایرانیان یک ساعت و سی دقیقه در روز است. کمی ساعت کاری مفید در کشور موجب کاهش راندمان کاری، نیتی ارباب رجوع و کاهش بهره وری می شود و در نگاه کلان جلوی رشد، توسعه و پیشرفت کشور را نیز می گیرد.
به نظر می رسد مسئولان و مدیران به این امر کمتر توجه داشته اند و تلاشی برای افزایش راندمان کاری و بهره وری نکرده اند. شاید اگر ت های تشویقی و تنبیهی در ادارات و بخصوص ادارات دولتی به نحو درستی صورت گیرد به مقدار قابل ملاحظه ای بتوان میزان ساعات کار مفید را افزایش داد
از جمله عواقبی که متوجه فرد است این است که زمان به سرعت در حال گذر است و هر چه در انجام امور و کارهای واگذار شده سستی و اهمال کند، فرصت ها از دست می رود و زمانی به خود می آید که دیگر نمی تواند به گذشته بازگردد و جبران مافات کند. از طرف دیگر هر قدر فرد کارهای خود را عقب بیاندازد، به این رویه عادت می کند و نظم، ترتیب و هدف های دیگر زندگیش را تحت تاثیر قرار می دهد.
از دیگر مضرات فردی تنبلی و سستی کاهش اعتماد به نفس افراد است. زمانی که نمی تواند طبق برنامه پیش برود و یا در انجام امور از دیگران عقب می افتد به مرور اعتماد به نفس خود را از دست می دهد و تبدیل به یک فرد بی مصرف و مسئولیت ناپذیر می شود. چنین افرادی حاضر نیستند تن به هر کاری دهند و در همان جایگاهی که هستند باقی می مانند و گاهی اوقات نیز از جایگاه خود تنزل پیدا می کنند.
کار ,تنبلی ,ساعت ,انجام ,فرد ,سستی ,می شود ,تنبلی و ,و در ,می دهد ,در کار
درباره این سایت